't Is weer veel te lang geleden, I know... Please don't shoot me! Na kerstmis hebben ik en mijn familie een tripje gemaakt naar de jungle ("in the jungle the mighty jungle the lions...") . Het gebied heet "CHAPARE", een provincie in Cochabamba. Voor de volle twee dagen zijn we naar het dorpje Villa tunari geweest.
On the road...
Op weg naar Chaparé zijn we voorbij Corani gereden. Dit is een groot, artificieel meer boordevol verschillende soorten vissen. Het meer is zo'n 9,5km lang en 2,2km breed, met een oppervlakte van ongeveer 18km².
Laguna Corani
Ik en la Laguna Corani
Eenmaal aangekomen in Chaparé (Villa Tunari) was het er vreselijk warm (ik viel bijna van mijn stokje). Het viel letterlijk aan alsof je in de sauna zat. We zochten meteen een hotel om daarna direct in het zwembad te plonzen en er voor de hele dag niet meer uit te komen. Daar zaten we dan de hele middag. Het hotel was een soort van terrein vol met chalets. Een zeer mooi hotel met ontbijt inbegrepen!
Mijn gastmoeder had voor mijn kerstmis een Jezuskindje gekocht. En met dat Jezusje moest ik dan in Villa Tunari naar de mis gaan. Daar moest de priester het kindje een zegenen en dopen. Dat is een van de vele tradities die de gelovigen hier hebben. Voor mij was het maar een heel raar gebeuren, maar met respect voor hun tradities deed ik gewoon mee, en was het toch nog een nieuwe ervaring.
De kerk in Villa Tunari
Die avond zijn we vis gaan eten. Wat daar in Chapare een grote specialiteit is. Ik at "trucho" (ik die vroeger in België zelfs geen vis kon zeggen!) , een soort vis die ze daar uit de rivier halen met rijst, limoen en groenten serveren. Die avond aten we nog een ijsje, hingen we wat rond op het hoofdplein en zaten we tot 2h in het zwembad... Met alle gevolgen vandien, want toen stond de hele familie vol maar dan ook vol met muggenbeten. "Een schoon zicht wast alleszins niet". Maar we leken wel al wat meer op elkaar, haha!
De dag erop regende het pijpenstelen. We hadden gepland om een dagje naar Parque Machia te gaan. Parque Machia is een park in Villa Tunari vol met apen, beren, poemas en een wondermooie natuur. Maar aangezien het regende en de weg dan veel te glad werd was het te gevaarlijk en sloten ze het park. Dus besloten we naar een bloemenpark te gaan, waar er krokodillen waren en veel tropische bloemen. In de namiddag klaarde het op, en gingen we nog even kijken naar Parque Machia, misschien hadden ze het geopend, en ja hoor! Het was open!
Parque Machia was een prachtig maar VRESELIJK lastig park. Het was klimmen, trappen op, trappen af, weer trappen op, weer trappen af. Maar het mooie ervan was dat je midden in de natuur zat. De apen kwamen op jou springen, ze gingen op je schouders zitten, ze speelden met je. Maar, opgepast, want ze stolen ook soms camera's en gsm's! Deugenieten waren het hoor! We zagen twee hele grote beren, er was een enorm mooi uitzicht en ik stond zo'n 3 meter van een poema! Echt een hele mooie ervaring en het einde van een zeer mooie reis!
Het hotel op een regenachtige morgen
De rivier in Villa Tunari, hieruit halen ze alle vissen
Parque Machia, gesloten!
Een tropische bloem in de Boliviaanse Jungle
Apen in Parque Machia
Schildpad
Krokodil
Goed aant zweten in Parque Machia
De waterval in Parque Machia
Het uitzicht in Parque Machia
Na een hele mooie tweedaagse was het tijd om huiswaarts te keren. Aangekomen in Cochabamba was er nog het afscheidsfeestje van een meisje dat hier ook een jaar was gebleven. Het was een zeer mooi afscheid en een zeer mooie reis!
Chau chicos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten